زیست تخریب پذیری
آیا زیست تخریب پذیری و کمپوست شوندگی یکی است ؟
اگر گزینه های بسته بندی سازگار با محیط زیست را در نظر دارید ، باید تفاوت بین بسته بندی زیست تخریب پذیر و بسته بندی “کمپوست شونده” را درک کنید.
“بسته بندی زیست تخریب پذیر” چیست؟
بسته بندی زیست تخریب پذیر می تواند به دی اکسید کربن ، آب و زیست توده طبیعی تجزیه شود (نتیجه مورد نیاز برای تبدیل شدن به کمپوست). آنچه در درک بسته بندی زیست تخریب پذیر مهم است این است که زمان مشخصی برای تخریب لازم نیست. فرآیند تخریب زیستی به طور بالقوه ممکن است سالها طول بکشد. با گذشت زمان ، همه چیز تخریب می شود اما به احتمال زیاد سموم و مواد شیمیایی سختی را از خود به جای می گذارد و بنابراین قابل کودپاشی نیستند.
اما قابلیت تبدیل به کمپوست (کود طبیعی) گسترده تر است و سازگاری بالاتری با محیط زیست دارد .
بسته بندی ها و موادی که دارای چنین قابلیتی هستند به طور مداوم با سایر مواد طبیعی تجزیه می شوند. این یک فرم تسریع شده و بهسازی شده از تجزیه بیولوژیکی (زیست تخریب پذیری) است.
مواد کمپوست شونده پس از تخریب کامل، یک گام بیشتر برداشته و مواد مغذی زمین را تأمین می کنند. این پردازش باید در یک محیط سازگار با فرآیند تجزیه پذیری رخ دهد. گرما و رطوبت با سطح اکسیژن مناسب به پیشروی بهتر این فرآیند کمک شایانی می کند .
بسته بندی ها و موادی که در یک بازه ی 90 تا 180 روزه مسیر بازگشت به طبیعت را طی کنند را می توان در دسته بندی صد در صد کمپوست شونده نگاه داشت .
در این شرایط هیچ پسماندی در کار نیست. زیست توده به خاکی غنی از مواد مغذی غیر سمی و سالمی برای زمین و گیاهان تبدیل می شود و هیچ اثری از آن فرآورده ی ساخت انسان در کارنیست.
ویژگی های کلیدی مواد صد در صد کمپوست شونده :
فرآیند تخریب 90-180 روز
زیست توده بدست آمده غیر سمی است .
همه ی مواد قابل تبدیل به کمپوست، زیست تخریب پذیر هستند، اما همه مواد زیست تخریب پذیر، قابل تبدیل به کود و کمپوست نیستند.